Dźinizm to system religijno-filozoficzny, który powstał tak naprawdę w odpowiedzi na braminizm. Jego historia sięga VI w. p.n.e. Uważa się, że twórcą dźinizmu był Parśwa, indyjski reformator religijny, który żył w IX w.p.n.e i był dwudziestym trzecim nauczycielem głoszącym zasady tej religii. Mając zaledwie trzydzieści lat rozpoczął koczowniczy i przede wszystkim ascetyczny tryb życia. Oto ciekawostki na temat dźinizmu.
1. Do najważniejszych zasad etycznych dźinizmu należy życie w symbiozie z innymi żywymi istotami i kategoryczny zakaz krzywdzenia innych. Jakiekolwiek zadawanie cierpienia istotom zdolnym do odczuwania jest bardzo poważnymgrzechem.
2. Dźiniści żyją według ściśle określonych zasad. Etyka nakazuje im unikania kłamstw, co określa się słowem satja. Asteja to z kolei zasada głosząca, że należy unikać kradzieży, a brahmaćarja to powstrzymywanie się od cudzołóstwa. W dźinizmie liczy się również ascetyczne podejście do życia. Zbędne rzeczy nie powinny być obiektem pożądania. Liczą się tylko te przedmioty, które decydują o przetrwaniu.
3. Ciekawostką jest, że wyznawcy dźinizmu nie wierzą w to, że świat kiedykolwiek został stworzony. Ta wiara pozwala im równocześnie sądzić, że świat tak naprawdę nigdy się nie skończy, bo coś, co nie powstało nie może się skończyć.
4. Obecnie dźiniści dzielą się na dwie główne grupy – digambarów oraz śwetambarów. W pierwsze grupie charakterystycznym elementem jest znacznie niższa pozycja społeczna kobiet, które w pewnym sensie nadal są dyskryminowane i nie brane pod uwagę w innym kontekście niż tym dotyczącym roli w charakterze gospodyni domowej. Śwetambarowie dopuszczają kobiety na wyższe stanowiska. Przed laty różnice między grupami dotyczyły również ubioru. Mnisi śwetambarów mogli nosić szaty, mnisi drugiej grupy na ogół chodzili nago.
5. Sama nazwa religii wywodzi się od słowa „dżina”, które oznacza zwycięzcę, a właściwie osobę, która uporała się ze wszystkimi pragnieniami i w związku z tym jest całkowicie wyzwolona. Można powiedzieć, że w tej nazwie zawiera się jedno z najważniejszych celów dźinistów.
6. Dźiniści odznaczają się dosyć osobliwym podejściem do przedmiotów. Według nich każdy przedmiot posiada niezliczoną ilość cech pozytywnych oraz negatywnych. Człowiek nie jest jednak w stanie poznać wszystkich właściwości przedmiotu. Osoba, której uda się poznać wszystkie aspekty jednego przedmiotu uznawana jest za wszechwiedzącą, bo skoro poznała jeden przedmiot, to posiada również wiedzę absolutną na temat wszystkich innych przedmiotów.
7. W dźinizmie funkcjonuje przekonanie, że niewiedza jest stanem absolutnie normalnym. Należy pogodzić się z tym, że człowiek nie może być pewny żadnej prawdy. Nic nie jest pewne w stu procentach.
8. Dźiniści wierzą, że niebo i piekło należą do miejsc, a właściwie stanów przejściowych. Człowiek dostaje się tam, by znów powrócić. Moksza, czyli całkowite wyzwolenie i wyrwanie się z kręgów samsary jest niemal niewykonalne, bo nikt nie jest na tyle idealny, by jej doświadczyć.
9. Z racji przekonania o tym, że inne istoty nie mogą być w żaden sposób krzywdzone, dźiniści prowadzą niezwykle resreykcyjny styl życia. Ograniczenia dotyczą również diety żywieniowej, w której nie znajdziemy żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego. Dźiniści nie jedzą również ziemniaków czy cebuli, ponieważ podczas zbiorów można zaszkodzić roślinie. Ciekawostką jest, że noszą na ustach gazy, które mają zapobiegać przypadkowemu połknięciu małych insektów.
10. Jedzenie posiłków dzień po ugotowaniu również nie wchodzi w grę, ponieważ w trakcie doby zaczęły się już rozwijać mikroorganizmy zasługujące na szacunek. Nie można przygotowywać także posiłków po zmroku, bo ogień i światło przyciągają owady, które przez przypadek mogą wlecieć w płomienie.
