You are currently viewing Interesujące ciekawostki dla dzieci o jeżach

Jeże, te małe kolczaste stworzenia, od dawna fascynują ludzi swoją unikatową budową i zdumiewającą zdolnością przetrwania. Są to niewielkie ssaki, które od lat były obiektem zainteresowania badaczy, poetów i entuzjastów przyrody. Mimo że jeże często kojarzą się z sielskimi krajobrazami i spokojnym życiem, skrywają w sobie wiele tajemnic i niezwykłych cech, które uczyniły je jednymi z najbardziej niezwykłych mieszkańców naszej planety. W poniższym tekście zapraszam do głębszego poznania tych fascynujących zwierząt, których życie obfituje w niesamowite historie i ciekawostki.

Jeże są odporne na jad węży i mogą przeżyć ukąszenie wielu gatunków, które są śmiertelne dla innych stworzeń.

Populacja jeży jest mniejsza na obszarach, gdzie żyją borsuki. Długie pazury borsuków pozwalają im na pokonanie jeży mimo ich kolczastego pancerza.

Jeże skutecznie redukują populację szkodników roślin uprawnych. W sytuacji braku robaków, dżdżownic i ślimaków w ich diecie mogą pojawiać się płazy, ptasie jaja czy padlina. Znane jest też ich upodobanie do kociej karmy.

Choć jeże z bajek dla dzieci są często kojarzone z jabłkami, w rzeczywistości nie jedzą ich. Ten mit wykreował Pliniusz Stary, rzymski historyk, który opisywał jeże gromadzące zapasy jabłek na zimę.

Podawanie jeżom jabłek nie jest zalecane. Jeśli ktoś zdecyduje się na ten krok, jabłka powinny być drobno pokrojone i pozbawione pestek.

Od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku jeż był nieformalnym symbolem NATO. Reprezentował on przyjazne nastawienie oraz zdolność do obrony.

Kolce jeża mają komory powietrzne, które zapewniają wyporność. Dzięki temu jeże łatwo unoszą się na wodzie i są dobrymi pływakami. Najbardziej wyróżniają się w tym jeż europejski, afrojeż białobrzuchy, indyjski jeż uszaty oraz stepojeż uszaty.

Starożytni Persowie czcili jeże jako święte zwierzęta. Uważano, że przyniosły one na świat prawdę i światło. Doceniano je także za zwalczanie szkodników.

Średnia długość życia jeża to nieco ponad trzy lata, a główną przyczyną krótkiego życia są czynniki zewnętrzne.

Badania przeprowadzone w Danii na zwłokach jeży wykazały, że niektóre z tych zwierząt mogły żyć nawet kilkanaście lat.

W zależności od gatunku, jeż może posiadać od trzech do ośmiu tysięcy kolców.

W sytuacji zagrożenia jeże mogą wydawać bardzo głośne wrzaski.

Jeże nie mają zębów mlecznych, co oznacza, że gdy utracą ząb, nie odrasta im on już nigdy.

Jeże europejskie objęte są częściową ochroną gatunkową.

10 listopada obchodzony jest jako oficjalny Dzień Jeża.

W trakcie hibernacji temperatura ciała jeża spada, serce bije wolniej, a funkcje fizjologiczne prawie zanikają.

Jeż to jedyny ssak, który poluje na ropuchy, dzięki odporności na ich jad.

Jeże są biegłymi wspinaczami, a ich ostre pazurki umożliwiają im osiągnięcie dużych wysokości mimo krępej sylwetki.

Jeże z łatwością adaptują się do różnorodnych warunków środowiskowych, dlatego można je spotkać w lasach, ogrodach, parkach, polach, a nawet na starych cmentarzach.

W poszukiwaniu pożywienia jeże mogą przemierzyć kilka kilometrów, jednak zazwyczaj żerują w promieniu kilkuset metrów od swojego legowiska.

Kiedy jeż napotyka coś o drażniącym zapachu, wytwarza ślinę, którą następnie nakłada na swoje kolce.

Jeże są bardzo wybredne pod względem smaku i jedzą tylko to, co im odpowiada, nawet będąc głodne.

Jeże najczęściej ukrywają się w stertach liści lub pod chrustem. Czasami jednak mogą schronić się w stodołach czy stajniach.

Jeśli w trakcie hibernacji temperatura otoczenia spadnie zbyt nisko, system nerwowy jeża wysyła sygnał, który przyspiesza przemianę materii.

W pierwszych tygodniach życia, młode jeże są karmione mlekiem matki. Po pewnym czasie matka zaczyna je zabierać na nocne wędrówki, podczas których uczą się one polować.

Po około 8 tygodniach samica zaczyna odganianie młodych, często przygotowując się już na następną ciążę i tworząc miejsce dla nowego pokolenia.

W ciągu swojego życia jeże wymieniają kolce aż trzy razy. Początkowe są białe i miękkie, ale z czasem zastępowane są przez ciemniejsze i twardsze.

Nowo narodzone jeże są różowe i mają tylko około stu jasnych kolców.

Jeże są nietolerancyjne wobec laktozy. Spożywanie mleka może podrażnić ich żołądek i osłabić odporność.

Osoby pragnące przyciągnąć jeże do swoich ogrodów powinny podawać im specjalne mleko dla kociąt, które jest dla nich bezpieczne.

W każdym województwie Polski działa tzw. Opiekun Jeży. W razie znalezienia jeża warto z nim skonsultować się, zwłaszcza w okresie zimowym, kiedy jeże hibernują i są bardziej narażone na zagrożenia.

Jeże rosną przez całe swoje życie, co oznacza, że im starsze są, tym większe stają się.

Duże zapasy tłuszczu pozwalają jeżom lepiej radzić sobie z niskimi temperaturami podczas hibernacji.

Jednym z gatunków jeży, który zdobył popularność jako zwierzę domowe, jest jeż pigmejski.

Jeże pigmejskie mają średnią długość życia od pięciu do sześciu lat i preferują samotność. Szybko przywiązują się do opiekuna.

Po pewnym czasie jeże pigmejskie zaczynają reagować na swoje imię, a niektóre można nawet nauczyć różnych trików, jak podawanie łapki.

Domowe jeże potrzebują ciepłego otoczenia. Długotrwałe przebywanie w temperaturze poniżej 22 stopni Celsjusza może być dla nich niebezpieczne.

Jeże domowe potrzebują przytulnego miejsca do spania. Popularne są domki dla jeży wyposażone w miękkie śpiworki czy kocyki.

Jeże domowe są aktywne i chętnie korzystają z kołowrotków do biegania, podobnie jak chomiki.

Jeże cenią sobie kąpiele w piasku, dlatego w warunkach domowych warto raz na tydzień oferować im miskę z suchym piaskiem.

Jeże spędzają aż osiemnaście godzin dziennie na spaniu.